Poruszająca, kontrowersyjna, odpychająca i frapująca jednocześnie debiutancka powieść Doroty Szczepańskiej - tylko dla dorosłych! - to swoisty raport z przedsionka piekła. Jednak co dla jednych piekłem, innym rajem się zdaje.

Główna bohaterka i narratorka Aneta, to naprawdę fajna koleżanka: spragnionego napoi, potrzebującemu odsypie z ostatniej kreski, zaspokoi napalonego, ujmie się za pokrzywdzonym, choćby krzywdzicielem psy były, i miały ze sobą swoje pały i inne narzędzia przymusu, i psy na smyczach służebne. Sobie po prawdzie też nie odmawia: ciałka gibkie i młode zużywa w ilościach nieomal hurtowych, do tego danse dniami i nocami, i gandzia, i kwas, i zielone, i białe, i pigsy, i grzybki...

Ale Aneta jest w prawie, bo przecież kocha świat, ludzi, zwierzęta, rośliny, Ziemię kocha, ojczyznę, kocha młodego. Tym bardziej, mocniej kocha, im mocniej, bardziej ućpana. Gdyby nie władzę trzymający...

Im nie zależy, niestety, ani na miłości, ani na Anecie, więc karalne są i grzybki, i pigsy, i białe, i cała reszta; cóż więc nam pozostało? Danse?