Nie każdy tak jak Tereska i Okrętka ma ślepe szczęście , by prawie za każdym rogiem ulicy/ nie dosłownie/ natykać się na krew w żyłach mrożące wydarzenia. Właśnie , po siedmiu tygodniach włóczęgi wróciły z Mazur. To co przeżyły to ich .Odpoczywają robiąc porządki w ogródku. Lato się kończy. Na to wszystko przychodzi Januszek z informacją, że gdzieś, całkiem niedaleko, tylko sto pięćdziesiąt kilometrów od domu można złowić raki. Wtedy były jeszcze czystsze rzeki i rzeczki. Zapada jedyna możliwa decyzja, jadą. Zostaje dokooptowany do grupy Zygmunt , brat Okrętki.
Nigdy w życiu nie spotkałam się z metodą łowienia raków na żaby, ale wierzę w nią , tak jak i w inne opisane przez panią Joannę Chmielewską rzeczy. Same zdarzenia, fikcyjne , są podbudowane solidną wiedzą, czy to z dziedziny historii, tak jak w „Ślepym szczęściu” czy też z dziedziny fizyki , jak w „Duchu”.