Co kryje się pod lakierowaną okładką magazynu dla kobiet? Nieco mniej błyszcząca rzeczywistość. Autorka zna ją dobrze i uchyla rąbka tajemnicy. Jej satyra na środowisko to eksplozja ironicznego humoru. Rodzimy diabeł nie ubiera się u Prady, maluje się używanymi kosmetykami, a na bankietach jest skupiony niczym pilot myśliwca.

Dwudziestodziewięcioletnia Joanna, dotychczas pisująca do dziennika, rozpoczyna pracę w miesięczniku dla kobiet „Cud na Twarz”. Mimo że nie ma doświadczenia w tej branży, postanawia zmierzyć się z tym zadaniem i zostać świetną dziennikarką piszącą o urodzie. Tymczasem jej chłopak otrzymuje propozycję pracy w Londynie. Mimo to Joanna zostaje w kraju, by zrobić karierę. Krok po kroku obserwujemy jej wkraczanie w świat kobiecego piękna – sposób poznawania opisywanych kosmetyków, udział w konferencjach, redakcyjną atmosferę, kontakty z firmami kosmetycznymi, wizażystami, fotografami.