Autorka ukazuje miłość młodzieńczą i platoniczną, miłość prawdziwą, dojrzałą, ludzi o wysokiej kulturze osobistej, dopełnioną namiętnością i pożądaniem oraz taką, która przetrwała i przerodziła się w przyjaźń. Opisuje życie z psychopatą – trudne i uciążliwe, gdyż zaborcza miłość do kobiety niszczy wszystko, zwłaszcza uczucie; życie ze schizofrenikiem, które jest jeszcze bardziej uciążliwe, ponieważ taki człowiek bywa nieprzewidywalny, jest bezwzględny, miewa urojenia, trwa w bezruchu lub jest ruchliwy, milczy lub nieustannie mówi, zachowuje swoją tożsamość lub wciela się w inną postać, widzi świat w innych kolorach, wyolbrzymia drobiazgi. Ukazana jest miłość duchownego do kobiety, ich rozterki i walka z namiętnością; pokazane uczucie w relacjach lekarz – kobieta czy oficer – kobieta.