Powieść jest słynnym wyznaniem Alexandra Portnoya, który powodowany w życiu nieposkromioną seksualnością, nie może się jednocześnie uwolnić od całego bagażu dzieciństwa ze wszystkimi jego cieniami i blaskami. "Panie doktorze, proszę mi powiedzieć, czego mam się najpierw pozbyć - nienawiści... czy miłości? Bo nie doszedłem jeszcze do wspomnień, które sprawiają mi przyjemność, to znaczy wywołują błogie, dotkliwe poczucie nostalgii! Wszystkie te obrazy... bombardują mój umysł tak natarczywie, że przez chwilę zapominam, gdzie jestem... gdyż myślą wracam do nich, do dzieciństwa. Niby to tylko błahostki, a przecież stanowią chwile równie przełomowe dla dziejów mojego istnienia jak chwila poczęcia...”